Deaf Wish (en nog meer bands) –SUB071, Leiden, 25/4/11

Op maandag 25 april spraken in de Sub 071 de bands Go filth Go, Nekromantiker, Econo en Deaf Wish hun verlate urbi et orbi uit. De heren (want het waren voornamelijk heren) in het aanwezige publiek hadden de gaten in oor en neus weer wat geolied en de haargrens weer wat bijgeschoren waardoor de heren punkers en de heren krakers zich weer helemaal het mannetje voelden en iedereen zich in een opperbeste (paas)stemming bevond.

Op maandag 25 april spraken in de Sub 071 de bands Go filth Go, Nekromantiker, Econo en Deaf Wish hun verlate urbi et orbi uit. De heren (want het waren voornamelijk heren) in het aanwezige publiek hadden de gaten in oor en neus weer wat geolied en de haargrens weer wat bijgeschoren waardoor de heren punkers en de heren krakers zich weer helemaal het mannetje voelden en iedereen zich in een opperbeste (paas)stemming bevond.

De eerste band , Econo, heb ik gemist. Ik kwam net na afloop van dat optreden binnen, maar ik heb wel gehoord dat ze goed waren. Het was niet zo erg want ik kwam toch eigenlijk alleen voor Deaf Wish. De andere bands kende ik niet en leken me ook niet zo mijn genre te zijn. Hou daar rekening mee! Ik was bevooroordeeld.

Econo was dus afgelopen en Deaf Wish bouwde op. Net zoals bij de meeste concerten in “underground” plekken bevond het grootste gedeelte van het publiek zich in een halletje of stond buiten te drinken, roken en naar elkaar te schreeuwen. Er werden platen waar ik nog nooit van had gehoord (wat ik altijd erg jammer vind) en buttons en andere parafernalia (in ’t zwart, met duistere tekens versierd) verkocht Deaf Wish begon.

Heel grof gezegd hadden ze twee soorten nummers: langzame en snelle. De langzame nummers waren bedekt met een door de speakers van de Sub 071 toegevoegde lag feedback wat een goede toevoeging aan de nummers was. Dankzij de Sub071 dus, en dat denk ik omdat het op de plaat niet zo is. De snelle nummers klonken enthousiast en hadden genoeg originaliteit om niet saai te worden (wat wel makkelijk kan gebeuren met dit soort muziek). Wat er ook voor zorgde dat de aandacht bij de band bleef was het feit dat er een sterke afwisseling tussen de verschillende nummers was. Een snel nummer werd afgewisseld met een langzaam nummer en zo ging dat door. Geen van de nummers duurde ook te lang (maar misschien duurt goede muziek nooit te lang).

Al met al was het een goed optreden. Bovengemiddeld goed zelfs en daarom was het jammer dat er zo weinig publiek was voor deze band. De meeste mensen bleken toch gekomen te zijn voor de andere, luidere en ruigere, bands en leken Deaf Wish een beetje links te laten liggen. De mensen die er echter wel bij stonden vonden het volgens mij vrijwel allemaal goed. Toch had ik het idee dat deze band meer verdient dan het handjevol liefhebbers die er nu waren. Het was volgens mij ook het enige optreden in Nederland dus voor het geld hebben ze het ook niet gedaan.

Na Deaf Wish veranderde het publiek. Eerst stonden er een paar mannen die zo’n beetje rond de dertig waren en allen “ruige zomerkleding” droegen. Deze mensen had ik nog niet eerder gezien. Later werd het drukker totdat het kleine zaaltje helemaal volstond. Het leek alsof iedereen voor deze band was gekomen.

De band begon en iedereen leek het naar zijn zin te hebben. De band speelde strak en het klonk allemaal snel en heftig en de zanger sprong tijdens het spelen vrolijk op en neer maar mij kon het niet boeien. Leuk voor jongens uit de dorpen rondom Leiden. Maar het was al met al dus een goede avond voor ieder.